Eyvah Kardesim Geliyor...

  İkinci cocugu olucak kisilerin, dusundukleri en önemli olayda ilk cocugun ezilmesi,kiskanmasi yada daha az ilgi görmesi.Hatta bunu daha da büyütüp vicdan azabi ceken anneler vardir benim gibi:-) Hamileligimizde ilk cocumuzu dusunmeye baslariz.Ya kiskanirsa ya üzülürse ? Bende bu duyguyu dibine kadar hissettim ve internette cok arastirmama ragmen bütün sorularima cevap bulamamistim.Madem artik bir blogum var ozaman burdan zamaninda zorlanip ne yapicagimi bilemedigim hareketleri,duygulari buldugum cozumleri burdan paylasmak isterim.
Arslanim dogdugunda Ardam tam dört yasindaydi.Bir bebek gelicegini son aylarimda biliyordu.Ama bilmekle görmesi arasinda cok fark varmis.Dogumdan eve geldigimizde evin kalabalik olmasi ardanin baya kafasini dagitmis birseyin farkinda degilmis gibi davraniyordu.Mutlu gözüküyordu.Üc gün sonra kalabalik gidince (Özellikle kendi yasiti Efem gidince) Ardamin jetonu düştü.Aaaa annem benden uzaklasti hep bebekle ilgileniyor.Krese gidiyordu geldiginde bana kötü davranmalara basladi.Sarilmiyordu öpmuyordu bi köseye gidip boynunu bükerek oturuyodu ve benden devamli kaciyordu.Vee sanirim besinci gündü kresten geldi ve bana dediki aglayarak "ben artik bu evden gidiyorum,İstanbula ananemlerde kalcam!" Allahimmmm benim minik bebegim bana ne söyledi öyle.Sarildim ona basladim bende aglamaya.Ama nasil agliyoruz gören duyanda başka bişiy oldu sanir.Neyse kendime geldim yok annem dedim ben seni birakmamki, gidemezsin ben ne yaparim sonra? Falan filan gönlünü aldim.Fakat is ciddi ve Ardanin hareketleri devam ediyordu.Daha ilk haftamizdayiz ve arda benden cok uzaklasms bense delirmek uzereydim.İnternette arastiriyordum ama bulamiyorum.Tamam bisiyler yaziyordu ama yetmiyordu.Tecrube etmis yolunu bulmus bir insana ihtiyacim vardi.Yanlis anlamayin ben kesin sonuctan bahsediyorum.Tek cümleden tek hareketten.
Bir komsum vardi cok samimi oldugum ,zekasina güvendiğim ve iki cocuk annesi.Sanirim sekinci gundu kahve icmeye geldi.Kahvelerimiz yapildi,icerken basladim aglamaya ve anlatmaya.Arda artik benden kaciyor,öptürmüyor,sevdirmiyor napicam bilemiyorum çok üzgün ve mutsuzum falan filan...Ve arkadasim döndü dediki : Ne bu halin topla bakiyim kendini.Hersey sende bitiyor.Eger onun yaptigi oyunlara ,vicdan azabina izin verirsen bundan sonraki hayatin pek kolay gecmez.Yapicagin tek sey şimdiye kadar nasil davraniyorsan öle davranmak ve bu evden gidicem bensiz kalicaksin tehtitlerine "Ozaman sende bensiz kalirsin" diyceksin.Üçüncü olarakda ben seni nasil büyüttüysem onuda öle büyütcem.Bak ne kadar ufak yazik konusamiyor derdini anlatamiyor.
Allah razi olsun arkadasimdan.Arda kresten eve geldi yine ayni triplerde ve tehtitlerde.Pek umursamaz tavirla bu üc seyi soyledim ve kafami cevirdim.Arda bi sasirdi napicani bilemedi odadan gitti....Samimiyetime inanin yarim saat gecti gecmedi Ardam eskisi gibi yanima geldi.Öpüstük,sarildik, ben zaten seni hic birakmamki dedi bana.Ben şoktayim tabi.Sonra Dr.Sabiha Paktuna'nin dedigi gibi ben en cok seni seviyorum dedim.İnanin belkide yillarca sürecek bu davranistan bu tranvadan yarim saatte kurtuldum.Ve kardesini cok sevmesini sagladim.Eger beni üzmesine izin verseydim beni parmaginda oynatirdi ki oynardim ona müsaittim.Şimdi ufaklik 2 yaşinda ,abisi 6 ve biz çok mutlu bir aileyiz...